,,Śmierć nie jest straszna. Jest ona odejściem do Boga, ale nie przerywa łączności pomiędzy tymi, którzy się kochają.”
ks. Jan Twardowski.
Dzisiaj dzień granic między światem żywych i umarłych, planami ludzkimi i boskimi wyrokami, między dobrem i złem, między ciszą i modlitwą…
Droga Violu, odeszłaś, bo zabrał Cię Bóg. Odeszłaś za wcześnie, nagle, niespodziewanie, w jednej chwili westchnienia, w domowej ciszy nocy. Dlaczego? Na pewno żal Ci było pozostawionych ludzi, chmur na niebie, jesiennych liści. Na pewno lękasz się o tych, którzy jeszcze zostali. Pamiętaj, całe nasze życie jest drogą do nieba. Całe życie służyłaś rodzinie, uczniom, przyjaciołom. Byliśmy sobie nawzajem potrzebni, bo człowiek został stworzony do życia z innymi. Długość życia mierzy się latami, ale też uczynionym dobrem i skalą przyjaźni. Trzeba mieć przyjaciela, aby cierpliwie wysłuchał, zrozumiał, upomniał, wytłumaczył i obronił, aby podzielił się chlebem i sercem.
Całe Twoje życie zawodowe związane było ze Szkołą Podstawową w Kobylu. gdzie przepracowałaś 36 lat. Nie usiądziesz już w pokoju nauczycielskim nad filiżanką porannej kawy, nie opowiesz o swoich problemach, nie podzielisz się przepisem kulinarnym, nie popędzisz po schodach do klasy do ukochanych dzieciaków, nie będziesz się już tak śpieszyć do bliskich w domu, nie zabierzesz nikogo samochodem, nie odbierzesz telefonu……..
W ten listopadowy dzień żegnamy Cię, nasza droga koleżanko, przyjaciółko, nauczycielko. Pozostaną po Tobie łzy, ale i dobre wspomnienia. Pozostanie wiele Twoich odbitych śladów. Odeszłaś w wieczny sen, na wieczny czas. Tam równo wszystkich chcą docenić. Choć życie Twe śmiercią zakończone, to nie oznacza zapomnienia. Przyślij nam czasem uśmiech z nieba.
,,Można odejść na zawsze, by stale być blisko” – mawiał ksiądz Jan i my zapewniamy o pamięci i modlitwie……Spoczywaj w pokoju!
Koleżanki i koledzy z pracy
